Gepubliceerd op 20-02-2017
Kern van het verhaal: door gebrek aan stabiele groepen (en aandacht voor het collectieve deel in onszelf) zijn we ongelukkig ondanks onze rijkdom. De individualisering is doorgeschoten. Het lijkt alleen nog maar te gaan over prestaties, uiterlijke perfectie, macht en geld. Veel mensen kunnen dat niet meer aan en haken af (met alle gevolgen van dien). De politiek zou meer aandacht moeten geven aan het mobiliseren van groepsidentiteit door cultuur, sport, verenigingsleven, educatie, onderwijs, etc.. Uit de reacties van lezers kwam naar voren dat dit niet alleen een taak van de politiek is. Die mening deel ik en graag ga ik daar dieper op in.
Zelfreflectie
Aandacht voor het collectieve deel in onszelf is in eerste instantie onze eigen verantwoordelijkheid. Het lastige alleen is dat we (vaak) niet meer zo goed weten wat te doen. De kerk heeft de positie niet meer om ons te weg te wijzen en op school wordt niet of nauwelijks aandacht besteed aan westerse, laat staan oosterse, filosofie. Dat betekent dat we zelf onderzoek moeten doen (dat was overigens ook de intentie van bijvoorbeeld Jezus, Boeddha en diverse andere meesters). Maar hoe doe je dat?
BEWUST LEVEN IN HET NU
Bewust betekent dat je jouw negatieve ervaringen uit het verleden geen rol laat spelen bij het invullen van je toekomst. Bewustwording (let wel 90 % van ons gedrag wordt door onze onbewuste bepaald) is dus de eerste stap. Daarmee komt ook het NU in beeld. Door onze negatieve ervaringen niet de kans te geven onze toekomst te maken, kunnen we aandacht hebben voor het moment zelf. Denken is alleen productief als het in het NU geschiedt. Invulling geven aan het LEVEN betekent je jouw unieke talenten gebruikt om je verlangens waar te maken aan de ene kant en aandacht te besteden aan het collectieve deel in je aan de andere kant. Het eerste vergt eerlijkheid en onderzoek. Waar heb ik plezier aan? Wat kan ik goed? Het tweede kan bijvoorbeeld door 20 minuten per dag stil te zijn, ademhalingsoefeningen te doen, Yoga of te bidden als je godsdienstig bent. Je gedachten, gevoelens, energie en lichaam krijgen daardoor focus en richting. Het effect is geluk.
Ook het lid willen zijn van stabiele groepen (die daarmee richting geven aan onze normen) is in eerste instantie een verantwoordelijkheid en keuze van jezelf. Je kunt meegaan in de ratrace of ook tijd maken voor het verenigingsleven, het buurtcomité, familie, etc.
Dan toch weer die politiek. Natuurlijk is het fijn als mensen zelf verantwoordelijkheid nemen, bestaande maatschappelijke patronen doorbreken en daarmee invloed hebben op de politieke agenda. Immers, politici moeten en willen ook vaak graag invulling geven aan maatschappelijke wensen. Echter, leiderschap in de politiek (en in het bedrijfsleven) kan wel helpen om geluk een boost te geven (gelukkige mensen presteren overigens ook beter). De politieke agenda wordt gedomineerd door economische groei en veiligheid (angst), terwijl een andere agenda gevraagd is. Aandacht voor onderwerpen als: kunst en cultuur, het verenigingsleven stimuleren en vrije tijd zijn belangrijk. Maar ook de kwaliteit van het onderwijspakket (meer sport, muziek, filosofie, maatschappij, geschiedenis in plaats van alleen maar rekenen en taal), collectieve goederen (o.a. zorg, sociale werkvoorziening) niet overlaten aan de markt en een arbeidsmarkt die de binding met een organisatie bevordert. Deze aspecten zijn niet vaag of geldverslindende (linkse) hobby's. Onzin, het effect is juist meer welzijn, minder mensen (jongeren) die zich buitengesloten voelen met alle positieve (veiligheids- en economische )gevolgen van dien en minder gezondheidsklachten. Dit alles leidt tot minder maatschappelijke kosten en zelfs betere prestaties.
Benieuwd hoe wij u kunnen helpen bij het maken van de juiste keuze? Neem dan contact met ons op.